Bremen Classic Motorshow", który odbywa się w dniach od 6 do 8 lutego - rozpoczyna sezon 2015 europejskich salonów dedykowanych samochodom zabytkowym. W pawilonie wystawowym nr 5 zwiedzający mogą podziwiać specjalną wystawę "Eleganza italiana", której gwiazdami jest kilka cennych egzemplarzy samochodów Alfa Romeo i Fiat, z których cztery pochodzą ze zbiorów muzeum tych dwóch marek.
Z kolekcji Muzeum Alfy Romeo w Arese (Mediolan) na Bremen Classic Motorshow są eksponowane trzy sportowe modele coupé. Z legendarnego biura projektowego "Nuccio" Bertone pochodzą ekskluzywne: 2000 Sportiva (1954), wyprodukowana w zaledwie 2 egzemplarzach, i futurystyczna - jak na tamte czasy - Giulia Sprint Speciale (1963). Uwagę przyciąga również Giulietta SZ (1960) pochodząca z pracowni Zagato, wyróżniającej się lekkością projektowanych aut: w Bremie podziwiać możemy unikalny rodzaj nadwozia, wersję ze ściętym tyłem - „coda tronca", poprawiającym aerodynamikę samochodu.
Światła reflektorów skierowane są również na wyjątkowy model należący do muzeum Centro Storico Fiat w Turynie: jedyny egzemplarz 8V z karoserią z włókna szklanego. Prototyp, zaprezentowany w 1954 roku podczas Salonu w Turynie, był przykładem zastosowania przez wydział "Carrozzerie Speciali" bardzo innowacyjnego jak na tamte czasy materiału, przyczyniającego się do zredukowania masy pojazdu, a co za tym idzie do poprawienia jego osiągów.
Alfa Romeo 2000 Sportiva (1954)
Franco Scaglione, który stał się później światowej sławy projektantem, uznał Alfę Romeo 2000 Sportiva zaprojektowaną dla studia stylizacyjnego Bertone za swoje najlepsze dzieło. Scaglione, który mniej więcej w tym samym czasie wywołał sensację projektując tak zwane BAT, samochody futurystyczne zbudowane na podwoziu Alfy Romeo 1900, otrzymał zadanie zaprojektowania samochodu sportowego o bardzo wysokich osiągach - „Gran Turismo" (GT), wyposażonego w silnik 1900.
Projektant zaprezentował dwie wersje nadwozia, dwumiejscowe coupé (nazwane później 2000 Sportiva) i kabriolet. Ważąca niewiele ponad 900 kg bez obciążenia i z krótkim rozstawem osi, Alfa 2000 Sportiva jest bardzo zwinna i łatwa w prowadzeniu. Konstrukcja główna opiera się na rurowej ramie nośnej. Oryginalny silnik 1900 został stuningowany i wyposażony w hemisferyczne czyli półokrągłe komory spalania. Zapewnia moc aż 138 KM, dzięki którym może osiągać maksymalną prędkość równą 220 km/h.
W zakresie zawieszenia, najbardziej wyszukane i innowacyjne rozwiązanie oferuje zawieszenie tylne typu De Dion, natomiast skrzynia biegów jest już pięciostopniowa.
Wyprodukowano zaledwie 2 egzemplarze Coupé Alfa Romeo 2000 Sportiva: jeden w kolorze szarym metalizowanym, będący własnością Muzeum Alfy Romeo, i drugi w kolorze czerwonym należącym do prywatnego kolekcjonera.
Należy przypomnieć, że Scaglione zaprojektował także Alfę Romeo Giulietta Sprint i legendarną Alfę Romeo 33 Stradale.
Alfa Romeo Giulietta SZ "coda tronca" (1960)
"Giulietta SZ" z roku 1960 została wykonana przez pracownię Carrozzeria Zagato, historycznego partnera Casa del Biscione dla „gentleman drivers", którzy mogli nią rywalizować w kategorii Gran Turismo do 1,3 pojemności silnika". Alfa Romeo Giulietta SZ została zbudowana na ramie "Sprint Speciale".
Jedną z wyjątkowych cech "SZ" jest bez wątpienia niewielka waga (740 kg w drugiej serii) która, w połączeniu z aerodynamiczną smukłą linią - pozwala osiągnąć 200 km/h, zadziwiającą prędkość dla 1,3-litrowego silnika wolnossącego.
Druga seria, wyróżniająca się nadwoziem ze ściętym tyłem "coda tronca" (lub "coda di Kamm") posiada jeszcze lepsze osiągi aerodynamiczne i wyposażona jest w hamulce tarczowe. Giulietta SZ, w obydwu seriach została wyprodukowana w 210 egzemplarzach, z czego 30 ze ściętym tyłem (coda tronca).
Alfa Romeo Giulia Sprint Speciale (1963)
W 1957 roku oprócz Giulietty Turismo Internazionale (w skrócie „t.i.") pojawiła się także Giulietta Sprint Speciale, lepiej znana jako „SS". Przy swojej efektownej linii, SS posiadała silnik z dwoma wałkami o pojemności 1,3 litra, wzmocniony do 100 KM, pozwalający samochodowi osiągnąć 190 km/h: wskaźnik osiągów silnika 1300 podniósł się ponownie.
Giulietta Sprint Speciale posiada linię zaprojektowaną przez Bertone, która przypomina „Disco Volante" z 1952 roku i faktycznie, jedną z jej głównych cech jest szczególne poświęcenie uwagi aerodynamice z bezpośrednim przełożeniem na osiągi. Kiedy w 1962 roku zakład w Portello prezentuje "Giulię T.I.", innowacyjny sedan o sportowych ambicjach, "jej" silnik 1600 został zastosowany również w pozostałych modelach gamy, w ten sposób Giulietta SS staje się "Giulią Sprint Speciale". Silnik 1.6 pozwolił na uzyskanie zdumiewających osiągów: samochód przekroczył prędkość 200 km/h.
Fiat 8V (1954)
Podczas Salonu Samochodowego w Turynie w roku 1954 zaprezentowano wyprodukowany w limitowanej liczbie egzemplarzy sportowy sedan, wykonany na bazie coupé Fiat 8V, wyjątkowy ze względu na karoserię wykonaną z włókna szklanego (ważył zaledwie 48,5 kg), które w tamtych czasach było materiałem bardzo innowacyjnym. Był to pierwszy i ostatni model turyńskiej marki z silnikiem V8, który trafił do publicznej sprzedaży. Łącznie wyprodukowano 114 egzemplarzy Fiata 8V.
Coupé 8V było wynikiem działań Fiata mających na celu zdobycie udziału w segmencie samochodów luksusowych. Oczywiście do tego celu potrzebny był wyjątkowy silnik, jak na przykład dwulitrowy, aluminiowy silnik V8. Dyrektor techniczny Dante Giacosa, kilka lat później również projektant Fiata 500, wybrał nowy silnik o ośmiu cylindrach umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej z kątem rozwarcia wynoszącym 70o: "ottovù" był gotowy. Ten model coupé doskonale pasował do kategorii dwulitrowych silników, bardzo rozpowszechnionej we Włoszech na początku lat pięćdziesiątych w rajdach samochodowych, które według Vittorio Valletta miały podobać się Amerykanom.
Fiat 8V zaprezentowany w 1952 roku był pierwszym modelem Fiata wyposażonym w niezależne zawieszenie. Oprócz egzemplarzy montowanych z rzemieślniczą dokładnością w fabryce, których nadwozie było zaprojektowane przez zakładowego projektanta Fabio Luigi Rapiego, istniały egzemplarze uważane często za znacznie atrakcyjniejsze i lepiej interpretujące temat "Fiat-8V", niż fabryczne dzieło, dla których własne karoserie budowały zakłady Zagato, Vignale, Siata i Ghia.