Bella macchina

Po raz pierwszy w produkcji zastosowano jednostkę napędową tego typu. Auto zaprojektował słynny, włoski konstruktor Vittorio Jano, który wcześniej stworzył szereg znakomitych, sportowych Alf Romeo. Inną nowością zapewniającą nie tylko komfort, lecz także znakomite trzymanie się drogi, była tylna oś z wahaczami ukośnymi. Wspaniały, pełny dźwięk 6-cylindrowego silnikaChociaż Aurelia kosztowała więcej niż wozy konkurencji, to swemu użytkownikowi oferowała wiele luksusu. Kierownica była regulowana na wysokość, można było także dostosować pedały do swego wzrostu. Wewnętrzne lusterko jednym przyciskiem przestawiało się, aby kierowcy nie oślepiały pojazdy jadące z tyłu. Popiółz papierosów strzepywało się do dwóch wysuwanych, samoopróżniających się popielniczek. Jeden z trzech termostatów (układ dwuobwodowy) sterował żaluzją przed chłodnicą, a szyby mył podciśnieniowy układ spryskiwania. Aby zapewnić optymalny rozkład masy, skrzynię biegów Aurelii zamontowano na tylnej osi (transaxle). Pierwszy bieg nie był zsynchronizowany. Pierwszą Aurelią był sedan B10 wyposażony w silnik V6 o pojemności 1754 ccm i mocy blisko 60 KM. Ten 4-drzwiowy pojazd był nieco krytykowany za zbyt słabe osiągi. Odpowiedzią Lancii był zaprezentowany rok później model B21 z większym (1991 ccm) i mocniejszym silnikiem (70 KM). Niemal równocześnie pojawiło się piękne, 2-drzwiowe coupé GT oznaczone symbolem B20. Jego nadwozie zaprojektował Gianpaolo Boano ze znanej firmy stylistycznej Ghia. Produkcję karoserii coupé zlecono Pinifarinie. Trzecia seria Aurelii otrzymała w roku 1953 jednostkę napędową o pojemności 2451 ccm i mocy prawie 120 KM. Auto straciło wówczas charakterystyczne dla wcześniejszych wersji płetwy z tyłu pojazdu. Kolejna seria wprowadziła na rynek samochód w wersji otwartej - B24 Spider. Po raz pierwszy pokazano go na Brussels Motor Show w Belgii w 1955 roku. To dzieło stylistyczne Pininfariny było pod względem mechaniki podobne do B20, miało tylko o 20 cm krótszy rozstaw osi. W tej serii pojawiły się także Aurelie z kierownicą montowaną z lewej strony. Taki był wymóg niezbędny do sprzedaży tych aut na rynku amerykańskim. Samochody ostatniej, szóstej serii straciły na mocy, która w roku 1957 w przydku silnika 2.5 spadła do 112 KM. Większy nacisk w tych pojazdach położono na luksusowe wykończenie i komfort jazdy.Mille Miglia, Le Mans i inne sportowe sukcesy Niemal od początku swego istnienia Lancia Aurelia uczestniczyła w zawodach sportowych. W 1951 roku w legendarnym, włoskim wyścigu drogowym Giovanni Bracco i Umberto Maglioli na 2-litrowym coupé B20 przegrali tylko z Gigim Villoresim na Ferrari 340 America. W tym samym sezonie ta sama para kierowców wygrała swą klasę w 24 godzinach Le Mans. Później Aurelie zdominowały 6-godzinny wyścig w Pescarze, w którym zajęły 6 pierwszych miejsc.Produkcję sedana zakończono w roku 1955. Trzy lata później zjechały ostatnie coupé oraz kabriolety. Historia marki 1922 Lambda - pierwszy na świecie samochód z samonośnym nadwoziem 1965 Lancia Fulvia była nie tylko piękna, ale z sukcesami sprawdziła się w sporcie 1973 Lancia Stratos to auto specjalnie skonstruowane do sportowego wyczynu 1982 Godnym następcą Stratosa na rajdowych trasach okazał się model Rally 037 1986 Delta HF Integrale - kolejny znakomity rajdowy pojazd spod znaku Lancii 1990 Thema - ta sama platforma co Alfa Romeo 164, Saab 9000 oraz Fiat Croma 2003 Lancia Ypsilon - najlepiej ostatnio sprzedawany model włoskiej firmy