Historia najbardziej znanego amerykańskiego samochodu sportowego zaczęła się w lipcu 1946 roku, gdy szef stylistów General Motors, Harley Earl wykonał pierwsze szkice dwuosobowego roadstera. Earl przekonał szefa koncernu, Alfreda P. Sloana do idei budowy supersamochodu o wysokich osiągach.
Sportowe auta miały niecały procent udziału w amerykańskim rynku, jednak ich liczba rosła. Szybki sukces Jaguara XK-120 w USA przyspieszył prace nad koncepcyjnym XP-8. 15 września 1951 roku prototyp o nazwie Le Sabre zaprezentowano podczas wyścigu w Watkins Glen. Choć auto nie trafiło do produkcji, entuzjastyczne przyjęcie było impulsem dla zarządu GM.
W ciągu następnych miesięcy Earl i jego zespół stworzyli prototyp niewielkiego roadstera EX122. Niskie nadwozie o płynnej, dynamicznej linii było odpowiedzią GM na rosnącą popularność XK-120.
Karoseria z plastiku
Nieprzypadkowo rozstaw osi i ogólne proporcje były takie same jak w angielskim konkurencie. Dzieło Earla było przełomową konstrukcją. 63 elementy tworzące płytę podłogową, poszycie nadwozia oraz kokpit wykonano z włókna szklanego wzmocnionego żywicą poliestrową. Łączono je za pomocą nitów.
Próby zastąpienia stali tworzywem sztucznym podejmowano już w latach 30. XX w., jednak to koncern z Detroit jako pierwszy na świecie wykorzystał je w seryjnej produkcji. Inne podzespoły dwuosobowego roadstera nie były już tak rewolucyjne. Sprawdzona 6-cylindrowa jednostka 3.9/150 KM o nazwie Blue Flame była zasilana trzema gaźnikami Carter i współpracowała z 2-stopniową, automatyczną przekładnią Powerglide. Nazwa, jaką nadano EX122 – Corvette – oznaczała szybki i dobrze uzbrojony okręt wojenny o niewielkich rozmiarach.
Premiera odbyła się 17 stycznia 1953 roku podczas motoryzacyjnego pokazu Motorama w nowojorskim hotelu Waldorf Astoria.
30 czerwca 1953 roku z taśmy zakładu Flint zjechała pierwsza seryjna Corvette. Nadwozia dostarczano z Molded Fiber Glass Co. w Ashtabula w stanie Ohio. Jedyny dostępny lakier Polo White (biały) kontrastował z czerwoną tapicerką i czarnym dachem. Trudne początki
Cena plastikowego roadstera wynosiła 3498 dolarów. Radio wymagało dopłaty 145, a system ogrzewania – 91 dolarów. GM promował Corvette jako „zapowiedź nowej ery w samochodach sportowych”. Do końca 1953 roku zbudowano 300 aut. Gdy montaż przeniesiono do St. Louis, w kolejnym roku wyprodukowano już 3640 egz.
Chevrolet Corvette rozwijał prędkość 173 km/h, miał znakomite właściwości jezdne i przyspieszenie 0-96 km/h w 11 s. Zaletami były wygodne fotele i duży bagażnik. Pierwsi klienci zwracali uwagę na niedostateczną jakość montażu. Krytykowano także dość pracochłonne zakładanie dachu i jego nieszczelność.
Dilerzy Chevroleta nie byli przygotowani do napraw plastikowego nadwozia po stłuczkach. Automatyczna skrzynia Powerglide nie przypadła do gustu kierowcom mającym sportowe zacięcie. Jaguar XK-120 był szybszy, niewiele droższy i lepiej wyposażony. Popularność w USA zdobywał także Austin-Healey 100. Wydawało się, że eksperyment z Corvette zakończy się fiaskiem.
Mocne silniki i sukcesy sportowe
W 1955 roku wprowadzono silnik V8, o pojemności 4,3 litra i mocy 195 KM. Mimo tego zabiegu sprzedaż spadła drastycznie do 700 aut. Rok później za dopłatą były dostępne: silnik o mocy 225 KM, trzybiegowa skrzynia manualna, elektrycznie podnoszony dach lub praktyczny hardtop. Na przednich błotnikach i drzwiach pojawiło się półeliptyczne wgłębienie, nadające nadwoziu dynamiczny wygląd. Owalne reflektory zastąpiono okrągłymi (1957 r.), a następnie podwójnymi.
Na życzenie montowano 4-biegową skrzynię manualną, tylne mosty o różnych przełożeniach oraz elektrycznie podnoszone szyby. Nowością było wprowadzenie silnika 4.6 z mechanicznym wtryskiem paliwa Rochester. Moc widlastej ósemki wynosiła wówczas 250-290 KM.
Jednak bardziej niż kolejne pozycje na liście dodatków do sukcesu Corvette przyczyniły się sportowe osiągnięcia w wyścigach na torach Sebring oraz Daytona. Auto w pełni zasłużyło na emblemat z dwoma startowymi flagami, który zdobił fantazyjnie ukształtowane błotniki. W czerwcu 1960 roku załoga Fitch/Grossman zajęła 8. miejsce w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, nawiązując walkę z Ferrari 250 GT i Astonem Martinem DBR 1/300.
Sprzedaż przekroczyła poziom 10 tys. aut rocznie. Najszybsze odmiany Corvette rozpędzały się do ponad 200 km/h. Montowano w nich m.in.: usztywnione zawieszenie, wzmocnione hamulce oraz mosty z blokadą mechanizmu różnicowego Positraction. Na początku lat 60. XX w. już nikt nie traktował Corvette jak ekstrawaganckiej zabawki z plastiku do powolnej jazdy po bulwarach Beverly Hills.
Styliści nadali nadwoziu agresywną formę ostrza sztyletu. Widlaste „ósemki” o pojemności 5,3 litra rozwijały moc do 360 KM. Produkcję pierwszej generacji Corvette (C1) zakończono latem 1962 roku. Łącznie zbudowano 69 015 egz.Sportowa legenda z Detroit przetrwała do dziś. W Bowling Green jest produkowana już 6. generacja Corvette. Tak jak na początku, nadwozie nadal jest wykonywane z tworzywa sztucznego.
Pierwszy seryjnie produkowany samochód z nadwoziem z tworzywa sztucznego był odpowiedzią na ekspansję Jaguara i innych europejskich producentów w USA.
Eksperyment się powiódł. Chevrolet Corvette stał się jedną z ikon amerykańskiej motoryzacji.
Kokpit także wykonano z tworzywa sztucznego. Dach: miękki lub hardtop
Chevrolet Corvette: amerykański wyczynowiec