Jensen FF - Marzenie dwóch braci

W tym samym czasie zaprojektowali swoje własne auto pod nazwą White Lady. W 1935 roku z taśm montażowych zjechało jako Jensen S. Zaraz po zakończeniu wojny firma wznowiła produkcję samochodów. Poza produkcją własnych aut wykonywano również nadwozia dla konkurencji, np. dla Volvo P1800. Jednak w 1976 roku zainteresowanie produktami braci Jensenów spadło i firma upadła. Termostatyczna osłona i napęd na cztery koła W 1955 roku podczas pokazów motoryzacyjnych w Londynie zaprezentowano Jensena 541. Jego nadwozie wykonane z włókien szklanych było wówczas nowością, a termostatyczna osłona chłodnicy, która otwierała się w zależności od temperatury silnika, okazała się prawdziwą rewolucją. W zmodernizowanym modelu 541S (1961-1963), nieco dłuższym i szerszym od poprzednika, usunięto tę klapę chłodnicy, zastępując ją tradycyjną osłoną. Kolejnym autem braci Jensenów był CV-8 , 4-osobowy samochód z silnikiem Chryslera o pojemności 6276 ccm. Tę jednostkę napędową wykorzystano w następnym modelu - Interceptor. W języku angielskim to określenie myśliwca przechwytującego. Nadwozie tego pojazdu zostało zaprojektowane przez włoską firmę stylistyczną Carrozzeria Vignale. Odmianą tego auta jest interesujący nas Jensen FF.Te dwie literki znaczyły tyle co Ferguson Formula. Harry Ferguson, producent traktorów, był inicjatorem zastosowania stałego napędu na wszystkie koła. Jako pierwszy wykorzystał to rozwiązanie w seryjnie produkowanych samochodach sportowych. Co więcej, stworzył także pierwszy samochód Formuły 1 - Fergusona P99 z napędem 4x4. W mistrzostwach świata ten pojazd wystartował raz (bez sukcesu) w GP Wielkiej Brytanii w 1961 roku. Lepiej spisał się w tym samym sezonie w wyścigu Gold Cup w Oulton Park. Stirling Moss odniósł na nim historyczne zwycięstwo. Rozwiązanie Fergusona zastosowane w Jensenie było dość skomplikowane. Schemat napędu wyglądał następująco: silnik z przodu, dalej automatyczna przekładnia hydrokinetyczna, a następnie planetarna przekładnia główna z automatyczną blokadą poprzez podwójne sprzęgło. Stąd przez wał napędowy napędzany łańcuchami do przodu, gdzie moc była przekazywana na przednią oś oraz wał, do tyłu, do stożkowego mechanizmu różnicowego przekazującego moment obrotowy na koła tylne. Środkowa przekładnia rozdzielała siłę w proporcjach 63 proc. na tył i 37 proc. na przód. Przeznaczony tylko dla ruchu lewostronnego Zastosowanie trzech przekładni głównych spowodowało konieczność wydłużenia autao 10 cm w porównaniu ze zwykłym Interceptorem. Na bokach za przednimi kołami pojawiły się charakterystyczne "rekinie skrzela". Samochód był też cięższy o 150 kg. Ucierpiała na tym jego zwrotność. Zmniejszyła się też przestronność wnętrza. Ze względu na konstrukcję siedzenie pasażera jest węższe od fotela kierowcy. Stało się to przyczyną rezygnacji ze sprzedaży Jensenów FF do USA, chociaż te pojazdy cieszyły się tam dużym zainteresowaniem. Eksport do krajów z prawostronnym ruchem drogowym wymagałby całkowitego przekonstruowania auta. Łącznie wyprodukowano 320 Jensenów FF (195 w pierwszej, 110 w drugiej i 15 w trzeciej serii). Większość z nich została sprzedana w Wielkiej Brytanii.Trzy egzemplarze trafiły do Szwajcarii, dwa doNiemiec, w tym jeden do Porsche, oraz po jednym do Australii i USA. W 1970 r. Jensena FF chciał kupić aktor Tony Curtis, jednak szef działu sprzedaży Dick Graves tak posterował zamówieniem, że zamawiający otrzymał zwykłego Interceptora. Jedyny model FF sprzedano do USA jako testowy pojazd dla General Motors.