Lancia A112 Abarth - Miniaturowe Ferrari

Oprócz wyglądu zmieniała się także jego oficjalna nazwa. Autobianchi, niewielka włoski firma samochodowa, powstało 11 stycznia 1955 roku z inicjatywy Fiata, Pirelli i Bianchi. Nowe przedsiębiorstwo z bazą w Mediolanie produkcję rozpoczęło od bazującego na Fiacie 500 modelu Bianchina. Później z taśm montażowych zeszły Stellina i Primula. Najsłynniejszym autem było jednak A112, którego kariera zakończyła się z wejściem na rynek modelu Y10 wyposażonego w nowy silnik FIRE (Fully Integrated Robotised Engine). Pod koiec lat 60. Autobianchi zaczęło stosować nową technikę Fiata w swej wielkoseryjnej produkcji. Pierwszym samochodem z poprzecznie zabudowanym silnikiem z przodu było A111. Stąd już tylko krok do modelu z liczbą o 1 wyższą. Nowy pojazd był dostępny tylko w wersji 3-drzwiowej. Jego rozstaw osi wynoszący 2038 mm pozwalał na dość wygodne przewożenie czwórki pasażerów. Za tylną klapą znajdował się nieduży bagażnik, który można było znacznie powiększyć przez położenie drugiego rzędu siedzeń. Tego auta nie mógł nie zauważyć Carlo Abarth W A112 zastosowano 4-przełożeniową skrzynię biegów pochodzącą z Fiata 850 Sport. Jednakże 4-cylindrowy silnik o pojemności 903 ccm zamiast 52 KM wykazywał tylko 44 KM. To jednak przy niedużej masie pojazdu, wynoszącej zaledwie 680 kg, gwarantowało całkiem niezłe osiągi. Auto rozpędzało się do prędkości 135 km/h, a 100 km/h uzyskiwało po niecałych 16 s. Tym małym i bardzo sprawnym samochodem szybko zainteresował się Carlo Abarth. Jego przedsiębiorstwo specjalizujące się głównie w przystosowywaniu seryjnych pojazdów do sportu miało już wówczas duże doświadczenie przede wszystkim z autami marki Fiat, a także Alfa Romeo, Simca i Porsche. Samochody przygotowane przez firmę ze skorpionem w herbie odnosiły szereg sukcesów na torach oraz w wyścigach górskich. W roku 1968 powstał Abarth Formuły 1 z 3-litrowym silnikiem V8. Niestety, przy mocy zaledwie 320 KM nie miał on zbyt dużych szans z ówczesną konkurencją w zawodach Grand Prix. Podwozie tego pojazdu wykorzystano jednak później przy budowie innego samochodu sportowego. W 1971 roku Abartha przejął Fiat, a zespół wyścigowy zakupił Enzo Osella. Dla nowego A112 Carlo miał już gotowy silnik. Prototyp z jednostką napędową wywodzącą się z modelu TCR1000 o mocy ponad 100 KM testowany był na drogach wokół Mediolanu. Niestety, ten projekt nie doczekał się realizacji. Autobianchi A112 Abarth, który wszedł na rynek w 1971 roku, wyposażono w silnik o mocy zaledwie 58 KM. Tę informację potwierdzał odpowiedni napis na karoserii wozu. Na tablicy rozdzielczej pokazał się obrotomierz z czerwonym polem zaczynającym się przy 7000 obr./min. Dodatkowo wśród instrumentów pojawiły się na centralnej konsoli 3 dodatkowe wskaźniki - prądu oraz ciśnienia i temperatury oleju. Sportowe wyposażenie we wnętrzu auta uzupełniały profilowane fotele oraz skórzana kierownica. W roku 1974 dotychczasowy silnik A112 Abarth 965 ccm zostal zastąpiony przez silniejszą jednostkę o pojemności 1036 ccm. Wzrosła oczywiście moc. Teraz wynosiła 70 KM. Rok później Abarth został pierwszą wersją A112, która otrzymała 5-biegową skrzynię biegów. Najpierw Autobianchi, później Lancia Te ostatnie zmiany, a szczególnie zastosowanie nowego, dość nerwowego silnika, sprawiły, że autem zaczęli jeszcze bardziej interesować się młodzi entuzjaści sportowego wyczynu. A112 często brało udział w licznych wyścigach oraz rajdach w całej Europie. We Włoszech powstał nawet markowy puchar. W Trofeo A112, rozgrywanym w latach 1977-1984, rajdową karierę zaczynali słynni później włoscy kierowcy - Attilio Bettega, Fabrizio Tabaton, Franco Cunico oraz Michele Cinotto. Wersja cywilna także przeszła szereg modyfikacji. Z przodu auta pojawił się plastikowy grill. W roku 1979 okrągłe zegary zostały zastąpione nowoczesnym zestawem wskaźników, który później wykorzystano w terenowych samochodach Lamborghini. W tym czasie Abarth otrzymał wlot powietrza na pokrywie maski, który jednak nie spełniał prawidłowo swej funkcji. Na początku lat 80. z nadwozi A112 zniknęła nazwa Autobianchi. Firma została kupiona przez Fiata i zintegrowana z Lancią. Ze starym logo eksportowano jeszcze niektóre modele do roku 1989. We Włoszech ta marka pozostała do końca produkcji modelu Y10, czyli do końca roku 1995. Ostatnie egzemplarze A112 trafiły do sprzedaży w sezonie 1986. W ciągu blisko 17 lat produkcji z taśm zakładów Autobianchi w Mediolanie zjechało ponad 1,2 mln różnych wersji tych pojazdów.Żwawy sportowiec dla wszystkich W latach 60. popularnym, włoskim samochodem sportowym, o wiele łatwiej dostępnym niż Ferrari czy Maserati był Fiat 1000 przygotowany przez Abartha. Z niedużego, 4-cylindrowego silnika o pojemności 982 ccm uzyskano moc 60 KM. Ten lekki pojazd z napędem na tylną oś uzyskiwał maksymalną prędkość nieco ponad 150 km/h.Historia marki Spod znaku skorpionaUrodzony w Wiedniu Carlo Abarth karierę sportową rozpoczynał jako zawodnik w wyścigach motocyklowych. Potem zajął się przygotowywaniem samochodów do wyczynu. Po pracy z inżynierem Piero Dusio nad modelem Cisitaliaw roku 1949 w Turynie założył własną firmę. Jej marką firmową stał się skorpion (znak zodiaku Abartha) na czerwono-żółtym polu. Przędsiębiorstwo początkowo specjalizowało się w przygotowywaniu do sportu samochodów seryjnych, głównie marki Fiat. Później konstruowano także własne auta. Po przejęciu przez Fiata Abarth został sportowym działem koncernu. Jego nazwa pojawia się przy wyczynowych pojazdach włoskiej firmy. Modele 124Abarth oraz 131 Abarth odnosiły liczące się sukcesy w światowych rajdach, włącznie z tytułami mistrzowskimi. Abarth znany jest również z produkcji wysokiej jakości układów wydechowych.