Suzuki LJ80 - Mała, wielka terenówka

Po uzyskaniu zgody japońskiego ministerstwa transportu w roku 1968 przystąpiono do sprzedaży tego auta. Niestety, po zbudowaniu 15 samochodów firma zdecydowała się zatrzymać produkcję. W pierwszym i jedynym roku sprzedawania Hopestara ON360 Suzuki Motor Company przejęło prawa do wytwarzania go. Suzuki w tym czasie było już uznanym producentem motocykli z kilkoma tytułami mistrza świata. Miało już także pewne doświadczenie w budowie samochodów, a teraz uzyskało dokumentację do produkcji pojazdów off-road. Po dwóch latach pracy, w roku 1970, pokazał się już gotowy LJ10. LJ oznaczało po prostu Light Jeep (lekki jeep). Według standardów japońskich należał on do klasy miniaut, tzn. takich, które napędzał silnik o pojemności do 360 ccm, długość nie mogła przekroczyć 360 cm, a szerokość 130 cm. LJ10 przeznaczony był wyłącznie na rynek japoński. Pod jego maską krył się 2-suwowy, 2-cylindrowy silnik o pojemności 359 ccm i mocy 25 KM. Ten nieduży samochód terenowy mógł zabrać trzy osoby. Aby sprostać wymogom swej klasy, za miejscem kierowcy umieszczono koło zapasowe, a za fotelem pasażera mieściło się małe trzecie siedzenie. LJ10 wyposażony był tylko w miękki dach.Zgubiona litera na trasie Szkocja - JaponiaLJ10 znany jest także jako Jimny lub Brute IV. Ta pierwsza popularna nazwa, jak głosi plotka, wynikła z nieporozumienia. Podczas wizyty w Szkocji delegacji Suzuki, gdy już zapadła decyzja o podjęciu produkcji auta terenowego, postanowiono je nazwać Jimmy. Jednak gdzieś na trasie z Wielkiej Brytanii do Japonii doszło do pomyłki w tłumaczeniu i tak pojawił sie Jimny. W 1972 na rynek wszedł LJ20 z mocniejszym, chłodzonym wodą silnikiem o mocy28 KM. Niektóre wersje otrzymały metalowy dach. Cztery lata później Jimny urósł. Japońskie kryteria dla klasy mini car pozwalały na budowę pojazdów z silnikami o pojemności do 550 ccm, długości całkowitej 3,2 m oraz zwiększyły masę z 1300 kg do 1400 kg. Poza tym zapasowe koło można było zamontować w dowolnym miejscu, np. na tylnych drzwiach, co pozwoliło uzyskać miejsce we wnętrzu auta dla czterech osób.Różnicę widać tylko na szybkościomierzuNowym modelem zgodnym z wprowadzonymi kryteriami był LJ50 (Jimny 550) z chłodzonym wodą, 3-cylindrowym silnikiem o pojemności 539 ccm i mocy 33 KM. W 1977 roku Suzuki zaczęło eksportować swe terenówki do innych krajów. Wtedy rownież pojawiła się najmocniejsza wersja LJ80. Ten pojazd napędzała 4-suwowa, 4-cylindrowa jednostka o poj. 797 ccm i mocy 40 KM. Pod oznaczeniem LJ81 ten pojazd występował jako pikap. LJ50 i LJ80 różniły się przede wszystkim w spojrzeniu na prędkościomierz. Pierwszy z nich osiągał 90 km/h, a drugi dochodził do 110 km/h.W latach 80. rozpoczęła się nowa epoka terenowych Suzuki. Do głosu doszedł Samurai.Historia marki Krosna, auta i motocykle W 1909 ro-ku w miej-sco-wo-Êci Hamamatsu w prefekturze Shizuoka Michio Suzuki założył wytwórnię urządzeń tkackich. Po sukcesie w tej działalności właściciel postanowił spróbować sił w innych dziedzinach. W roku 1937 powstały pierwsze prototypy samochodów. Poważne wejście w motoryzację nastąpiło po II wojnie światowej. W roku 1952 Suzuki wprowadziło na rynek rower z niewielkim silniczkiem o pojemności 36 ccm,o nazwie Power Free. Ważną częścią produkcji firmy stały się motocykle. Dzisiaj jest jednym z wielkiej japońskiej czwórki wytwórców jednośladów obok Hondy, Yamahy i Kawasaki. W roku 1954 firma zmieniła nazwę na Suzuki Motor Company. W następnym sezonie rozpoczęła seryjną produkcję samochodu Suzukilight. 20 lat później zawarto umowę z General Motor i rozpoczęto wprowadzanie auta na rynek amerykański.W roku 1990 nastąpiła kolejna zmiana nazwy na Suzuki Motor Corporation. Obecnie Suzuki obok samochodów i motocykli produkuje także silniki do łodzi.